از کودکی چی تو ذهنتون دارین؟ خاطره های خوب یا خاطره های بد؟ خب مسلما کودکی برای همه ما تلفیقیه از خاطره های خوب و بد اما چیزی که همیشه تو ذهنمون میمونه قصه است. قصه هایی که ما رو می خوابوندن، قصه هایی که ما رو با دنیای آدم بزرگا آشنا می کردن و قصه هایی که بغل دست مامان بزرگ و بابابزرگ ما رو می نشوندن تا ساعت ها پای حرفهاشون بشینیم. قصه هایی که قرار بود به ما آموزش کارای خوب خوب بدن! حالا یه موزه ساختن برای اینکه ما رو بیشتر یاد دوران خوب قصه شنیدنمون بندازن، یه موزه پر از نوستالژی! موزه کودکی ایرانک که تازه افتتاح شده و روش نوشتن
به سرایی که در آن هرچه هست رنگ و بوی کودکی دارد، خوش آمدید! این موزه توی بلوار میرداماد نرسیده به میدان مادر، انتهای خیابان شهید بهزاد حصاری، سالن گنجینه اسناد ملی هست و می تونین برین ازش بازدید کنید. (یکشنبه تا جمعه )
میخوام تو پست اولی که میذارم از آرزویهای دور و درازم بگم. و از اینکه چه عقایدی دارم. گذشته ام چی بوده و آینده ام چی میخواد بشه؟
من عاشق شیمی و فیزیک بودم. اما همیشه معلم هام میگفتن این درسا رو نخون چون اینده کاری نداره(که فهمیدم چرند میگفتن البته) رفتم رشته ریاضی و میخواستم مهندس بشم. مهندسی مکانیک رو خیلی دوست داشتم و مهندسی معماری و عمران رو. ولی تو انتخاب رشته سوتی دادم و جهانگردی قبول شدم. مدیریت جهانگردی! وقتی کافی نت بهم اعام کرد ک مدیریت جهانگردی قبول شدم واقعا ناراحت شدم. چون همیشه بهم گفته بودن فقط اونایی که باهوش نیستن میرن مدیریت (این عین حرف دبیرای دبیرستانمون بود) البته من هیچ وقت به مدیریت علاقه پیدا نکردم اما گردشگری و برنامه ریزی برای اون رو دوست داشتم) سالها بعد وقتی کارشناسی ارشدم رو تموم کردم گفتم هرگز تو یه آژانس مسافرتی کار نخواهم کرد. اما مافیای گردشگری پروژه ها رو دست ما نمی داد. همه پروژه های گردشگری رو شرکت های عمران و معماری انجام میداد. با دوستانم یه سایت زدیم که تو مدت زمان کوتاه خیلی موفق شد اما دوستی ها دوام پیدا نکرد و تیم جدا شد.
پس به ناچار رفتم تو یه آژانس مسافرتی. اون جا هم خیلی اتفاقی وارد بخش دیجیتال مارکتینگ شدم. و عاشق دیجیتال مارکتینگ و تولید محتوا و سئو و شبکه های اجتماعی تو گردشگری. الان هم این وبلاگ رو راه انداختم تا شما رو با گردشگری بیشتر آشنا کنم. امیدوارم که خوشتون بیاد.